In de Arabische keukens werden nogal overdadige gerechten geprepareerd. De rijkdom, gecombineerd met de zucht naar zoetigheid, resulteerde in veel mierzoete gerechten (en slechte gebitten). Veel te zoet voor onze Calvinistische smaak. Bovendien is amandelspijs een stuk prijziger dan marsepein. Geen wonder dat amandelspijs hier slechts gedurende feestdagen spaarzaam in kerststollen wordt toegepast. Als gevolg daarvan is marsepein in Nederland veelal gedegradeerd tot snoepgoed, waar het gecoat in chocolade vooral zoetekauwen aantrekt.
Het woord 'marsepein' is dus allereerst terug te vinden in het Arabisch, waar marṭabān zoiets als 'specerijenkist' betekende. De Venetianen handelden al vanaf de twaalfde eeuw in amandelen en marsepein. In die stad en taal verbasterde het woord marṭabān tot marzapane, onder invloed van het woord pane ('brood'). Kennelijk werd marsepein verhandeld in de vorm van een brood. Zelfs in de tijd van William Shakespeare (1564-1616) wist men al van het bestaan van marsepein, want hij sprak van marchpane ('maart's brood') in Romeo and Juliet. In Engeland bakte men rond Pasen een zogenaamde Simnel cake die een laag marsepein bevatte.
Je zou dus denken dat de historie van marsepein wel duidelijk is, maar zo werkt het niet in de geschiedenis. De Spanjaarden claimen dat het recept marsepein tijdens de Moorse overheersing van het land is ingevoerd. Al-Andalus, zoals het door de Moren veroverde deel van Spanje toen genoemd werd, werd pas in 1492 door de Spanjaarden heroverd. Op die Reconquista zijn ze nog steeds enorm trots, maar de Moren hebben wel degelijk een grote invloed gehad op de huidige Spaanse cuisine.
![]() |
[Amandelspijs van Delinuts Nordics, dochteronderneming van Acomo] |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten